Bandler R. Ginger J. Z Ĺźab w ksiÄĹźniczki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

prawidłowego komunikowania się.
Systemy odniesienia są równie ważne. Ktoś na przykład przychodzi i mówi: Ja nie
wiem, czego chcę . W rzeczywistości ta osoba mówi, że nie ma systemu odniesienia.
Na jednym z ostatnich seminariów pewna kobieta opowiadała o swoich problemach.
Nie wiedziała nawet, jaką potrawę wybrać w restauracji. Nie miała podstaw do
podjęcia decyzji. Tak wyglądało całe jej życie: na nic nie mogła się zdecydować, nic
jej nie cieszyło. Wymyśliliśmy dla niej strategię podejmowania decyzji. Udzieliliśmy
takiej porady: Kiedy musisz dokonać wyboru, powiedz sobie wyraznie, co masz
zrobić. W restauracji powiedz: �Muszę wybrać coś do jedzenia�. Następnie wróć do
doświadczeń zmysłowych i sprawdz, jakie masz możliwości, a zatem przeczytaj
menu. Kiedy czytasz �hamburger� - zobacz go przed sobą, przywołaj jego smak i
sprawdz, czy jest on przyjemny. Potem przeczytaj �jajka sadzone� i zrób to samo . Po
kilku próbach tego rodzaju miała już swoją metodę podejmowania decyzji. Stosowała
ją szybko i nieświadomie - we wszystkich dziedzinach życia.
Przy każdej kolejnej próbie proces ten przebiega coraz sprawniej i schodzi do
nieświadomości. Zwiadomość zajęta jest rzeczami, których nie potrafimy robić zbyt
dobrze. Przy dużej wprawie wykonywanie tych czynności staje się automatyczne.
Mężczyzna:
- Zastanawialiśmy się nad postrzeganiem zapachów. Próbowaliśmy to zbadać i
zauważyliśmy, że ludzie najpierw widzą przedmioty, a potem dopiero je czują.
- Nie zawsze. Mówisz o sekwencji, którą wy stosujecie. Powiedziałeś:
Zauważyliśmy, że ludzie... , po czym opisałeś siebie. To bardzo częste zjawisko w
psychoterapii. Thomas Szasz powiedział: Cała psychologia to biografia lub
autobiografia . W wielu wypadkach ludzie stosują psychoterapię wobec siebie
zamiast wobec innych. Wróćmy jednak do zapachów. Do doświadczeń węchowych
docieramy różnymi sposobami. Można na przykład zauważyć, że nozdrza osób
odbierających zapach rozszerzają się. Jest to - podobnie jak ruchy gałek ocznych -
bezpośredni sygnał sensoryczny informujący o aktualnych przeżyciach danej osoby.
Następnie może pojawić się (aczkolwiek nie musi tak być) docieranie wzrokowe,
słuchowe lub kinestetyczne.
Dobierzcie się teraz w pary - jedna osoba będzie A, a druga B. Niech A obserwują
reakcję B na moje pytanie, zwracając szczególną uwagę na nos. Kiedy ostatnio
wąchałeś amoniak? Czy macie jeszcze wątpliwości? Jest to reakcja mimowolna.
Przeważnie nozdrza rozszerzają się w momencie wdechu.
Chciałbym wam zaproponować jeszcze jeden eksperyment tego typu. W
dzieciństwie zdobyliście wiele różnych doświadczeń. Może w domu babci panował
specyficzny zapach? Aromat jakiejś potrawy, zapach koca, pluszowej zabawki czy
czegoś, co miało dla was szczególne znaczenie.
Odszukajcie we wspomnieniach taki przedmiot i albo dotknijcie go, opowiedzcie
sobie o nim, czy też zobaczcie jego obraz na swoich dłoniach. Kiedy będzie bardzo
wyrazny, wezcie głęboki oddech i przekonajcie się, do czego was to doprowadzi.
Poznacie inny sposób docierania do zapachów.
Od waszej pomysłowości zależy, w jaki sposób wykorzystacie to, czego się tutaj
nauczyliście. Nie stosujecie przecież fantazji wzrokowych w pracy z każdym
klientem. Czy wiecie, co jest dla was kryterium wyboru takiej metody? Fantazje
wzrokowe można stosować wobec osób łatwo tworzących obrazy, prawda? Otóż
proponujemy, żebyście postępowali odwrotnie. Dlatego że dla człowieka, który na
poziomie świadomym nie potrafi tworzyć wyobrażeń wzrokowych, takie fantazje
mogą być głębokim, wstrząsającym przeżyciem. %7łeby uzyskać ten efekt, musicie
najpierw wejść w system klienta, nawiązać z nim kontakt, a następnie powoli
przechodzić do tego systemu, który chcecie uruchomić w fantazjach.
Jeżeli opanowaliście tylko część jakiegoś doświadczenia, istnieje możliwość
uzyskania dostępu do całości. Zróbcie coś takiego: wyciągnijcie ręce przed siebie,
zamknijcie oczy i postarajcie się poczuć, że coś lub ktoś naciska wam na ramiona.
Wzmocnijcie te odczucia i pozwólcie im przekształcić się w obraz. Co lub kto to jest?
Teraz wybierzcie jakiś element obrazu powiązany z dzwiękiem, jaki pojawiłby się,
gdyby działo się to naprawdę. Spróbujcie usłyszeć ten dzwięk.
Tak właśnie funkcjonuje zasada łączenia poprzez odnajdywanie części wspólnych
w dwóch różnych systemach. Na podstawie słów używanych przez daną osobę można
określić stan jej świadomości, dotrzeć do poszukiwanego systemu, a następnie
połączyć go z innymi wymiarami doświadczenia. Richard:
- Wiem, sam to robiłem. Cztery lata temu nie umiałem tworzyć wyobrażeń
wzrokowych, co więcej, nie wiedziałem, że inni to potrafią. Myślałem, że ludzie
oszukują, kiedy mówią o fantazjach wzrokowych. Potem ich zrozumiałem, zdając
sobie sprawę, że na tym właśnie polegają różnice między ludzmi. Próbowałem
tworzyć wyobrażenia wizualne. Na początku, aby to osiągnąć, mówiłem do siebie,
starałem się doznawać pewnych uczuć, co oczywiście robią wszyscy, którzy mają
podobne problemy. Mówiłem sobie: Muszę się jeszcze intensywniej wpatrywać -
no i czułem się sfrustrowany. Oczywiście, im bardziej się starałem, tym trudniej było
im wyobrazić sobie cokolwiek. Musiałem się nauczyć tego poprzez łączenie doznań:
do uczucia lub dzwięku dodając wymiar wzrokowy.
- Możecie stosować łączenie, ucząc klienta używania wszystkich systemów, co jest
korzystne dla każdego. Aatwo również sprawdzić, jakich systemów reprezentacji
używacie z łatwością, a które dostarczają wam problemów. Następnie poprzez
łączenie spróbujcie rozwinąć te systemy w takim samym stopniu.
Powiedzmy, że bez trudu wykorzystujecie system kinestetyczny, nie potraficie
jednak tworzyć obrazów. Postarajcie się zatem poczuć, jak wyciągacie rękę i
dotykacie kory drzewa. Badajcie ją dotykiem tak długo, aż uzyskacie naprawdę silne [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ ebook @ download @ pdf