McCoy Max Indiana Jones i pusta ziemia

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Cisza.
To pa�ska ostatnia szansa odezwał si� Reingold. Kiedy
zaaplikuj� panu t� dawk�, ju� si� pan nie obudzi przynajmniej nie
po tej stronie �ycia.
Indy przełkn�ł Slin�.
Mo�e dojdziemy do jakiegoS porozumienia zasugerował.
Słucham rzekł Reingold.
Dobrze rzucił Indy szybko, staraj�c si� zyska� na czasie.
Załó�my, tylko teoretycznie, �e powiem wam, gdzie jest dziennik
Baldwina.
Tak.
Jak� mam gwarancj� mówił dalej Indy �e puScicie mnie
wolno?
Reingold zaSmiał si�.
�adnej odparł.
Rwietnie rzekł Indy.
DoS� tych wykr�tów, doktorze Jones. To pa�ska ostatnia szan-
sa. Powie mi pan, gdzie znajd� dziennik?
Owszem, powiem ci, gdzie go szuka� odrzekł Indy. Mo-
�esz zacz�� od pójScia prosto do&
Szmata w ustach stłumiła krzyk Indy ego.
Przy okazji głos jego ciemi�zcy ociekał słodycz�. Nazy-
wam si� Reingold. PomySlałem, �e mo�e chciałby pan wiedzie�.
Szkoda, �e z nikim nie podzieli si� pan t� wiedz�.
Z pocz�tku Indy s�dził, �e stracił wzrok. Z tak nieprzeniknion�
ciemnoSci� stykał si� dotychczas jedynie w jaskiniach i innych pod-
ziemnych pomieszczeniach.
Albo w snach.
Wtedy oczywiScie przyszło mu do głowy, �e powrócił koszmar.
Znajdował si� jak zwykle w jakimS ciasnym pudle, tak ciasnym, i�
52
ledwo mógł poruszy� ramionami. Słyszał głosy i monotonne bucze-
nie przypominaj�ce głos ksi�dza, ale słowa były osobliwie przytłu-
mione.
Bolała go głowa, co mu si� nadzwyczaj rzadko zdarzało. I czuł
zimno. Ale dopiero kiedy obmacał dło�mi wewn�trzn� stron� wieka
i boki trumny, wbijaj�c sobie przy tym drzazg� w czubek palca, zro-
zumiał, �e to nie koszmar senny.
Naprawd� został pogrzebany �ywcem.
Teraz całkiem wyraxnie usłyszał słowa ksi�dza:
& z prochu powstałeS i w proch si� obrócisz&
GarS� ziemi, delikatnie niczym drobny deszcz, zastukała na wieku
trumny. Indy chciał krzycze�, ale gardło miał tak wysuszone od nar-
kozy, �e wydobył z siebie jedynie chrapliwy, przepełniony bólem
szept. Spróbował wali� pi�Sciami w wieko, ale nie miał doS� miej-
sca, by wzi�� zamach; je�eli nawet ktokolwiek coS usłyszał, nie oka-
zał tego.
Ludzkie głosy zacz�ły si� zwolna oddala�.
Przez kilka minut panowała cisza.
Nagle pierwsza łopata ziemi plasn�ła na trumnie nieodwołalnie
jak wyrok Smierci. Indy kołysał si� z boku na bok i drapał wieko, ale
nie powstrzymało to potoku spadaj�cego piachu. Słyszał, jak gra-
barz podSpiewuje podczas pracy.
Indy opanował panik�. Zamkn�ł oczy i skupił si� na zebraniu
wystarczaj�cej iloSci Sliny, aby wyda� jeden długi, głoSny okrzyk.
Ratunku!
Lawina ustała.
Indy usłyszał, jak grabarz mruczy coS do siebie.
Czubek łopaty zeskrobał z wieka nieco ziemi, a potem dwukrot-
nie we� zastukał.
Indy odpowiedział stukaniem.
Chc� st�d wyjS� wychrypiał błagalnie.
A niech mnie kule bij� grabarz wgramolił si� do wykopu
i przyło�ył ucho do trumny. �yjesz pan?
Mam nadziej� wykrztusił Indy.
Jak to?
Nie prowadzilibySmy tej rozmowy, gdyby było inaczej rzekł
Indy. Niech mi pan pomo�e si� st�d wydosta�.
Usłyszał, jak dwa inne głosy równie� ponaglaj� grabarza, by po-
mógł mu wyjS�. Jeden z nich nale�ał do Zo�, ale nie potrafił zidentyfi-
kowa� właSciciela m�skiego głosu.
53
Par� minut póxniej grabarz odbił wieko trumny i Indy wypełzł
na pokryt� Sniegiem ziemi�. Poło�ył si� na plecach, patrz�c na obra-
mowany zimowym niebem Kamie� z Thule.
Nadal miał na sobie swoje czerwone kalesony.
To nie jest mój wujek odezwała si� Zo�.
Stan�ła nad nim ze splecionymi na piersi r�kami. Obok niej stał
m�czyzna w Srednim wieku ubrany w drogi garnitur.
Nigdy nie s�dziłem, i� b�d� taki zadowolony z tego powie-
dział Indy �e pokazuj� si� publicznie w samej bielixnie.
Grabarz podrapał si� po karku. Potem wyj�ł flaszk� z tylnej
kieszeni kombinezonu. Wyci�gn�ł korek i podniósł j� do góry, wzno-
sz�c toast.
Teraz nigdy ju� niczemu si� nie zdziwi� oznajmił. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ ebook @ download @ pdf