Harry Harrison Cykl Stalowy Szczur (06) Stalowy Szczur i piÄta kolumna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

nie poszło tak łatwo.
Kome powiedział. . .
Kome tu nie ma, Kome się myli. Rozkazuję ci po raz ostatni: opuść broń!
nauczyciel zawahał się i Hanasu zwrócił się do mnie: Zastrzel go!
Oczywiście nie miałem nic przeciwko i gość rozciągnął się na podłodze z igłą
w barku. Igła była nasączona środkiem nasennym, ale chłopcy o tym nie wiedzieli,
i nie sądzę, żeby dla Hanasu stanowiło to jakąś różnicę.
Daj mi broń polecił najbliższemu. I zwołaj natychmiast zbiórkę całej
szkoły.
Po kolei i bez wahania oddawali mu broń i znikali jeden po drugim.
Położyłem nauczyciela obok jego podopiecznych, Hanasu zaś, pogrążony
w rozmyślaniach, zamknął drzwi.
Zrobimy tak oznajmił po chwili. Wyjaśnię im wszystkim różnicę
w kwestiach interpretacji Filozofii Moralnej. Dotąd mieli kłopoty ze zrozumie-
niem, o co w ogóle chodzi. Teraz problem mamy rozwiązany. Gdy zrozumieją,
pojedziemy na kosmodrom. Tam jest Kome i jego poplecznicy. Wyjaśnię im to
samo i przyłączą się do nas. Wtedy będziesz mógł kazać lądować swoim jednost-
kom i zabierzemy się za ciąg dalszy programu.
Brzmi to niezle. A co będzie, jeśli się nie zgodzą?
Będą musieli, gdyż nie zgadzając się ze mną, nie popadliby w konflikt
z Filozofią Moralną. Gdy tylko zrozumieją tę kwestię, z pewnością będą posłusz-
ni; rzecz nie polega na wyborze, tylko na posłuszeństwie sprawiał wrażenie
pewnego siebie i mogłem jedynie mieć nadzieję, że wie, co robi.
Może powinienem iść z tobą? W razie gdyby były jakieś problemy. . .
111
Poczekaj tutaj. Jakby co, to przyślę po ciebie.
Uparł się przy swoim, więc pozwoliłem mu iść. Przebywanie w towarzystwie
nieprzytomnych tubylców wpływało dość deprymująco na moje samopoczucie,
toteż włączyłem radio i poinformowałem oczekującą na orbicie kawalerię o do-
tychczasowym przebiegu wypadków. Słysząc pukanie do drzwi przerwałem połą-
czenie.
Chodz! polecił mi obojętnie wyglądający nastolatek.
* * *
Hanasu czekał wraz z uczniami i kadrą przed budynkiem.
Udajemy się na kosmodrom oznajmił. Będziemy tam przed świtem.
%7ładnych problemów?
Skądże, mógłbym nawet powiedzieć, że odczuwają ulgę, gdyż przestał ich
dręczyć problem interpretacji zasad Filozofii Moralnej. Moi ludzie są silni, ale
siłę czerpią z posłuszeństwa. Teraz są silniejsi niż dotąd.
* * *
Hanasu kierował jedynym pojazdem w okolicy, toteż byłem zadowolony, mo-
gąc trząść się obok niego. Reszta kadry i uczniowie podążali na nartach. Fakt,
że godzinę temu wszyscy smacznie spali, nie miał żadnego znaczenia; to tyle na
temat dyscypliny.
Choć podróż była wolniejsza z uwagi na narciarzy (dzięki czemu trzęsło o wie-
le mniej), mimo to byłem szczęśliwy, gdy o świcie przybyliśmy pod bramę portu
kosmicznego.
Z pobliskiego budynku wyszło dwóch strażników, spoglądając na całą pro-
cesję tak spokojnie, jakby całe to zgromadzenie było czymś całkiem normalnym
i zdarzało się codziennie.
Powiedz Kome, że chcę się z nim widzieć polecił Hanasu jednemu ze
strażników.
Nikt nie ma pozwolenia na wejście, tak rozkazał Kome. Wszyscy wrogowie
mają być zabici. W twoim wozie jest wróg. Zabij go.
Czternasta zasada posłuszeństwa głosi, że każdy musi słuchać poleceń ko-
goś z Dziesięciu głos Hanasu był lodowato autorytatywny. Wydałem ci
polecenie. Nie ma żadnej zasady, która głosi, że należy zabijać wrogów. Odsuń
się!
Twarz strażnika przez mgnienie oka prawie wyrażała ślad emocji, po czym
zamarła, a jej właściciel zrobił dwa kroki w tył.
Wchodzcie. Poinformuję Kome.
112
Uszeregowane w dwie równe kolumny siły inwazyjne przemierzyły teren ko-
smodromu. Obsługa dział przeciwlotniczych i wyrzutni rakiet obserwowała nas
spokojnie, nie próbując nawet interweniować.
Hanasu zatrzymał wóz przed wejściem do budynku administracyjnego i zdą-
żył wysiąść, gdy drzwi otworzyły się, ukazując Kome i tuzin innych, wszystkich
z bronią w ręku. Na wszelki wypadek pozostałem w pojezdzie udając, że wcale
mnie tu nie ma.
Mróz musiał przytępić moje procesy myślowe, gdyż dopiero teraz dotarło do
mnie, że jestem jedynym z całej wycieczki, który ma broń.
Wracaj do szkoły, Hanasu, nie jesteś tu potrzebny! oznajmił Kome.
Hanasu zignorował go całkowicie, podchodząc tak blisko, aż stanął z nim twa-
rzą w twarz.
Nakazuję wam odłożyć broń, gdyż to, co robicie, jest sprzeczne z zasa-
dami Filozofii Moralnej odezwał się tak głośno, że wszyscy wokół doskonale
go słyszeli. Zgodnie z nimi musimy pomagać słabszym rasom. Nie wolno nam
popełniać samobójstwa, walcząc z tymi, którzy nas przewyższają milion do jedne- [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ ebook @ download @ pdf