Gardner Lisa Scott Alicia Cienie przeszlosci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

bandażowali klatkę piersiową. Patty miała mniej szczęścia. Od�
bijając się od żeber, pocisk spowodował poważne wewnętrzne
obrażenia i utkwił w kręgosłupie. Stan pacjentki określono jako
krytyczny, a szanse przeżycia - uznano za znikome. Dwie go�
dziny pózniej Patty zmarła, trzymana za rękę przez swojego
ojca.
Podczas wymiany strzałów senator został trafiony w ra�
mię. Rana była powierzchowna, lecz skutki wydarzenia oka-
zały się katastrofalne dla kandydata na prezydenta. Z samego
rana szeryf Brody zwołał konferencję prasową i oznajmił, że
wszczyna oficjalne śledztwo w sprawie roli, jaką senator Bren-
nan odegrał w tragicznym wypadku drogowym. Natomiast C.J.
dyskretnie przekazał dziennikarzom kopię listu Patty do sena�
tora.
Po apelu prokuratora okręgowego na policję zgłosił się pry�
watny detektyw, który oświadczył, że dziesięć lat temu senator
George Brennan zlecił mu śledzenie Tamary Allistair. Przez
dziewięć i pół roku detektyw co sześć miesięcy sporządzał krót�
ki raport i inkasował gotówkę. Pózniej obiekt zainteresowania
przyjechał do Sedony i detektyw musiał zdawać sprawę co�
dziennie wieczorem. Podkreślił z naciskiem, że jego obowiązki
ograniczały się wyłącznie do obserwacji Tamary Allistair. Sena�
tor życzył sobie tylko tego.
Najbardziej obciążającym dowodem był list Patty oraz jej
śmierć. Prokurator zapowiedział, że osobiście dopilnuje, aby
senatora oskarżono o popełnienie morderstwa pierwszego stop�
nia.
C.J. i Tamara zostawili tę sprawę w rękach urzędników. Obo�
je mieli za sobą ciężkie chwile. Nadeszła pora, aby zaleczyć rany
i zająć się sobą.
Tuż przed piątą Tamarę wypisano ze szpitala. Pielęgniarka
wywiozła ją na wózku do holu, gdzie już czekał C.J. Z rękami
w tylnych kieszeniach dżinsów stał oparty plecami o ścianę,
a jego jasne, falujące włosy opadały na czoło dokładnie tak jak
trzeba. Na widok Tamary uśmiechnął się radośnie, a w kącikach
niebieskich oczu pojawiły się drobne zmarszczki.
- O rany - z rozmarzeniem westchnęła pielęgniarka. - Cóż
za wspaniały egzemplarz.
Tamara zgodziła się z nią całym sercem. Bez słowa wyciąg�
nęła ręce, a on zabrał ją do domu.
Na tydzień kompletnie odcięli się od świata. Spali, jedli i się
kochali. Opowiadali sobie głupawe dowcipy oraz zarywali noce,
oglądając wypożyczone filmy i opychając się prażoną kukury�
dzą. Raz zaprosili Gus i Sheilę na kolację. Szczęśliwi jak para
dzieciaków bawili się w dom.
C.J. nigdy nie napomykał o przyszłości. Tamara czasem łapa�
ła go na tym, jak obserwował ją z przeciwległego końca pokoju.
Bywał wtedy poważny i zamyślony. Kilka razy zdarzyło się
Tamarze zbudzić w środku nocy i zobaczyć, że C.J. leży podpar�
ty na łokciu i się jej przygląda.
Nigdy nie zadał wprost pytań, które subtelnie przewijały
się we wszystkim, co robili i mówili. Zostaniesz w Sedonie
czy wrócisz do Nowego Jorku? Będziesz zawsze mnie ko�
chać?
Tamara nie znała odpowiedzi. Aż do tej nocy, gdy sama
oparła się na łokciu, aby popatrzeć na śpiącego C.J. Aż do tego
popołudnia, gdy przyłapała się na tym, że z drugiego końca
pokoju w zamyśleniu obserwuje krzątającego się mężczyznę. Aż
do tej chwili, gdy pochyliła się nad nim i go pocałowała, bo po
prostu musiała.
W poniedziałek przed godziną otwarcia baru podała C.J. jego
kurtkę i wzięła kluczyki do jego auta. Potem w milczeniu za�
wiozła go do kaplicy Zwiętego Krzyża. I po raz pierwszy od
dziesięciu lat weszła do domu bożego.
Usiedli w pierwszej ławce. Za łukowatym oknem niebo mia�
ło szary odcień. Dzisiaj słońce nie wyszło zza chmur. Nawet
w Arizonie nie każdy z trzystu sześćdziesięciu dni w roku bywa
piękny.
Po chwili oparła głowę na ramieniu C.J. Wokoło panowała
niczym niezmącona cisza.
Tamara w dzieciństwie chodziła do tego kościoła. Siedziała
obok swoich rodziców, wstawała razem z nimi, modliła się tak
jak oni. A teraz niemal widziała zamglony wizerunek matki
śpiewającej alleluja i ojca, który tylko porusza wargami. Oboje
odwrócili się do niej i uśmiechnęli.
A w głębi jej duszy nagle coś się otworzyło, pozwoliło wrócić
wspomnieniom - zarówno dobrym, jak i złym. Tamara odniosła
wrażenie, że tu, w tym kościele, są teraz jej utraceni bliscy oraz
te wszystkie wartości, które wyznawali, wszystkie zwyczaje,
które jej przekazali. Gdyby tylko zamknęła oczy i wyciągnęła
rękę, pewnie mogłaby dotknąć swoich rodziców.
Nie uniosła ręki, ale pozwoliła swoim myślom cofnąć się
w tamtą przeszłość. To już nie raniło. Nie było bolesne. Koloro�
we obrazy kolejno wypełniały każdą lukę i działały kojąco jak
leczniczy balsam na udręczoną duszę. Człowiek nigdy nie wie,
jak daleko odszedł, dopóki znów nie wróci do domu.
Tamara spojrzała na C.J. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ ebook @ download @ pdf