Brewer Gene_Prot 01

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Bogu?
- To miał być dowcip. - Prot zapisał coś w notesie. - Czy wy nie macie poczucia humoru na
tej PLANECIE?
- A więc nie wierzy pan w Boga?
- Ta idea zaprzątała nam głowy przez kilka cyklów, ale prędko daliśmy sobie z tym spokój.
- Dlaczego?
- Dlaczego mielibyśmy się oszukiwać?
- Ale to dodaje otuchy...
- Fałszywa nadzieja dodaje fałszywej otuchy.
- Czy wszyscy K-PAXianie są tego zdania?
- Chyba tak. Niewiele się mówi na ten temat.
- Dlaczego?
- Jak często rozmawiacie o smokach i jednoro\cach?
- To o czym się mówi na K-PAX?
- Rozmowy dotyczą informacji i idei..
- Jakiego rodzaju idei?
- Czy mo\na odbywać podró\e W przyszłość? Czy istnieje czwarty wymiar przestrzenny?
Czy istnieją inne WSZECHZWIATY? I tym podobne.
- Jeszcze jedno, zanim przejdziemy do innych spraw. Co dzieje się - ju\ wiem, \e to rzadko
się zdarza - ale co się dzieje, kiedy ktoś złamie jedną z ogólnie przyjętych norm? Gdy nie chce
się dostosować?
- Nic. - Nic?
- Próbujemy metod perswazji.
- To wszystko?
- Tak.
- A jeśli ktoś kogoś zabije, to co wtedy? Prot był wyraznie poruszony.
- Dlaczego jakakolwiek istota miałaby uczynić coś takiego?
- A jednak gdyby ktoś to zrobił?
- Unikalibyśmy z nim kontaktu.
- Czy nie istnieje poczucie solidarności z zabitym? Lub z następną mo\liwą ofiarą zbrodni?
Prot wpatrywał się we mnie jakby z odrazą, a mo\e raczej z niedowierzaniem.
- Pan robi z igły widły. Na K-PAX jedne istoty nie zabijają drugich. Zbrodnia jest czymś
56
jeszcze mniej znanym ni\ seks.
Poczułem, \e jestem na wa\nym tropie.
- Ale gdyby ktoś jednak popełnił zbrodnię, to czy osoba ta - to znaczy istota - nie powinna
zostać uwięziona dla dobra pozostałych?
Prot wyraznie tracił panowanie nad sobą.
- Proszę posłuchać, doktorku - nieomal wycedził przez zęby. - Większość istot rodzaju
ludzkiego wyznaje filozofię oko za oko, ząb za ząb . Wiele waszych religii słynie z tej zasady,
znanej w całym WSZECHZWIECIE z powodu jej głupoty. Wasz chrystus i wasz budda mieli
inną wizję, ale nikt nie przejął się ich przesłaniem, nawet chrześcijanie czy buddyści. Na K-PAX
nie ma zbrodni, jasne? A gdyby zaistniała, nie byłoby kary. Najwyrazniej istoty na ZIEMI nie są
w stanie tego pojąć, ale to jest właśnie sekret \ycia, proszę mi wierzyć.
Oczy wychodziły mu z orbit, a oddech stawał się krótki. Czułem, \e pora zakończyć
dzisiejszą sesję, nawet przed czasem.
- Przyznaję, nie mo\na panu odmówić racji. A przy okazji, obawiam się, \e będę musiał
zakończyć nasze spotkanie trochę wcześniej. Mam nadzieję, \e nie sprawi to panu ró\nicy. Mam
wa\ne zebranie, którego nie udało mi się przesunąć na inny termin. Czy moglibyśmy dokończyć
dzisiejszą rozmowę w przyszłym tygodniu?
Niewiele spokojniej odparł: Doskonale . I nie mówiąc ju\ ani słowa, powstał i
wymaszerował dumnym krokiem.
Po jego wyjściu pozostałem parę minut w pokoju badań, rozmyślając. Dotychczas nie
widziałem u tego pacjenta \adnych oznak gniewu, a nawet wyraz niezadowolenia pojawiał się
rzadko. Teraz okazało się, \e tu\ pod powierzchnią ukryty jest kipiący tygiel, wulkan, który mo\e
w ka\dej chwili wybuchnąć. Czy zdarzyło się, \e wybuchł w przeszłości? Histeryczna amnezja
jest czasami wynikiem gwałtownego czynu, nieodwracalnego w skutkach. Czy prot naprawdę
zabił kogoś - być mo\e siedemnastego sierpnia 1985 roku? Czy nie powinienem dla ostro\ności
przenieść go na Oddział Czwarty?
Pomysł takiego posunięcia odrzuciłem - mogłoby ono spowodować, \e prot jeszcze głębiej
skryje się w swoją skorupę, która wydawała się nie do przebicia. Poza tym wszystko było jak
dotąd czystą spekulacją. A nawet jeśli hipoteza była słuszna, istniało małe prawdopodobieństwo,
aby stał się agresywny, dopóki nie dokonamy jakiegoś postępu w odkrywaniu w jego przeszłości
czynów, które wtrąciły go w amnezję. Postępu, którego skądinąd bardzo bym pragnął. Niemniej
jednak postanowiłem powiadomić personel i dział ochrony o tym, \e taki problem mo\e
zaistnieć, zlecić uwa\niejszy dozór nad protem i samemu prowadzić następne spotkania z
większą ostro\nością. Nale\ało tak\e powiadomić komendę policji o mo\liwości dramatycznego
wydarzenia przed około pięciu laty - z nadzieją, \e naprowadzi ich to na ślad prota, czemu nie
pomogły nasze wcześniejsze wskazówki.
57
Siedemnasty sierpnia zbli\ał się jednak wielkimi krokami. Byłem zniechęcony i zmęczony.
Mo\e - myślałem sobie - jestem ju\ za stary na pracę tego rodzaju. Mo\e ju\ się nie nadaję. A
mo\e nigdy się nie nadawałem.
Nigdy nie chciałem być psychiatrą. Chciałem być śpiewakiem. Jedyne, czym tak naprawdę
się interesowałem jako student college u przygotowującego do studiów medycznych, to Folies
Brassiere , doroczny konkurs talentów dla studentów i wykładowców, w czasie którego bez
skrępowania wyśpiewywałem znane melodie z Broadwayu oraz arie operowe, wynagradzany [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ ebook @ download @ pdf