HISTORIA BIBLIJNA

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ale jednak o jak boleściwa, smutna, strapiona! Obacz, kto chcesz, czy jest boleść nad tę boleść Matki
Jezusowej. Jezus jakby tylko czekał na to zbliżenie się "znajomych". Stoją pod krzyżem. "Gdy tedy Jezus
ujrzał Matkę i ucznia, którego miłował, stojącego, rzekł Matce Swojej: Niewiasto, oto syn Twój! Potem
rzekł uczniowi: Oto Matka Twoja!".
Piotrowi, który więcej, niż inni miłował Mistrza, Jezus zlecił Kościół Swój; Janowi, którego On więcej,
niż innych miłował, oddaje Matkę Swoją, z pominięciem tych, którzy bliższe mieli prawo do Matki. Acz
z boleścią, ale bez oporu, bo wola Jezusa jest świętym przykazaniem, odstępują od tego bliższego,
przyrodzonego prawa, krewni, Jakub Młodszy i bracia jego.
Jakże bolesne dla Matki to ostatnie pożegnanie! Zamiast Syna Bożego ma syna Zebedeuszowego, zamiast
Mistrza, ucznia. To słowo "Niewiasto" rozwiązuje wszystkie najdroższe więzy. Aż do końca musiało się
wypełnić, co Jezus był wyrzekł zaraz na początku Swego publicznego wystąpienia. Jak w Kanie Galilejskiej, tak i
teraz mówi do Matki: Niewiasto! Matka stoi pod krzyżem, ale i teraz dla Jezusa nie ma Matki, ni braci, jest
tylko wola Ojca w niebiesiech. I Matka powtarza teraz, co była wyrzekła na początku: Oto Ja Służebnica
Pańska. Nie upada, lecz "stoi" podobnie jak arcykapłan, gdy ofiaruje na ołtarzu. Ta Matka ofiaruje
prawdziwie, bo to Jej Syn, ofiaruje Go chętnie dla zbawienia świata. Oddając na okup za rodzaj ludzki
część Siebie Samej, bo Syna najmilszego, przez tę bolesną ofiarę dostąpi tytułu "Matki" rodzaju ludzkiego,
który Jej Kościół zastrzeże na zawsze. Imię Matki żyjących Jej tylko Samej przysługuje, bo Ona, ta
Niewiasta przepowiedziana w Raju, druga Ewa na Kalwarii starła głowę wężowi. W osobie Jana Jezus
całemu Kościołowi zleca Matkę, Niewiastę, jako ostatni zakład Swej miłości. Jak uczeń umiłowany
ukochał Maryję jako Matkę, tak wszystek Kościół kochać Ją będzie, czcić i wielbić.
Około południa, krótko po ukrzyżowaniu "stała się ciemność po wszystkiej ziemi". Był to niezwykły
wypadek, zgoła nienaturalne zaćmienie słońca, widziane, być może po całej ziemi, być może tylko w
Judei. W jaki sposób stało się zaćmienie, trudno dochodzić: Bóg zakrył oblicze słońca, które nie chciało
przyświecać tak okropnemu widowisku. Jak narodzenie Jezusa zwiastowała gwiazda cudowna, tak śmierć
Jego zapowiada oko dnia pięknego, słońce. %7łydzi domagali się znaku "z nieba:" mają teraz ten znak, a jaki
potężny! Noc, ciemności w rozumieniu Pisma znaczą gniew Boży, bliski sąd i pokaranie, więc te
ciemności to zapowiedz kary, wzywanie do pokuty. Przerażenie ogarnia wszystkie stworzenia, gdy z
nagła przypadnie ciemność, ludzie drżą i schną od trwogi tych rzeczy, które mają nastąpić. Ci, co przed
chwilą wykrzykiwali upojeni zwycięstwem nad Nazarejczykiem, kryją się, duch w nich zamiera, dokoła
milczenie ponure. Ale i to pewna, że w niejednej duszy rozświeciło się pod Aaski promieniem.
Dzieje się teraz rzecz niesłychana. Tyle godzin już wisi Jezus rozpięty na krzyżu w niewysłowionych
boleściach, wystawiony na szyderstwa i bluznierstwa przedziwne ludziom i Aniołom widowisko
ostatnią jeszcze musi przejść walkę, ostatnią, ale i najcięższą, czuje się opuszczonym od Boga, bo oto
wzdycha słowy Psalmisty (21, 1): "Eli, Eli, lamma sabakthani", to jest: "Boże Mój, Boże Mój, czemuś Mię
opuścił?".
Jezus wisi na krzyżu! Przebite ręce i nogi, wszystkie członki porozrywane, język spiekły, głowa
rozpalona straszną gorączką, we wnętrznościach ogień ale to wszystko to jakoby początek, przygrywka
file:///C|/Documents%20and%20Settings/iacobus/Moje%20dokumenty/Downloads/historia%20biblijna/historia_biblijna_10.htm[2011-04-25 21:34:47]
Historia biblijna. Ukrzyżowanie Jezusa.
tego, co teraz nań przyjdzie, bo dopiero na krzyżu wpadł w ręce Tego, który rzekł: "Moja jest pomsta, Ja
oddam", w ręce Tego, który karę za grzech Sobie zachował, w ręce Boga żywego. "Straszliwa rzecz
wpaść w ręce Boga żywego", woła Apostoł (Do %7łydów 10, 31), zasłony tej tajemnicy sądów Bożych
uchyla nam nieco, mówiąc: "Chrystus nas wykupił od przeklęctwa zakonu, stawszy się za nas
przeklęctwem" (Do Galatów 3, 13). Kto by to śmiał powiedzieć, gdyby nie wyszło z ust Apostoła? Na [ Pobierz całość w formacie PDF ]

pobieranie @ do ÂściÂągnięcia @ ebook @ download @ pdf